Ένα ποίημα για τη Γη (από μέλος της περιβ. ομάδας)

Λόγος στη Γη.

Πλανήτης που γηράσκει αλλά περιπλανόμενος πλανήτης - η Γη!

Πλανήτης που περιστρέφεται και περιφέρεται ...

Αεικίνητος και ανήσυχος πάντα - πάντοτε

Από τη γέννηση ως τη θανή του.

Μας κουβαλάει και νιώθω την κούραση του πλανήτη 

στο σώμα μου επάνω ... επάνω στο σώμα μου.

Άτλαντας δε μπορώ να γίνω για να σε ξεκουράσω Γη ...

Μα ίσως ούτε και τιτάνας για να παλέψω για εσένα 

απέναντι σε λαιστρυγόνες, κύκλωπες και λωτοφάγους...

Μα να μη σε χαράζω Γη - μάνα Γη!

Να μη σε πληγώνω ...

Να μη σε πλήγωνα ποτέ μου ...

Σαν μητροκτόνος και σαν Κάιν ...Γη!

Μ.Π.